G‘azolik o‘qituvchi vayronalar orasidagi sinf xonasi bilan umid chirog‘ini yoqmoqda

G‘azo maktablari vayronaga aylangan yoki o‘n minglab odamlarning o‘limiga sabab bo‘lgan urush tufayli ko‘chirilgan oilalar uchun boshpana vazifasini o‘tamoqda. Shunga qaramay, o‘qituvchi Isroa Abu Mustafo o‘lim va vayronagarchilikni shikastlangan bolalarni ta’lim olishdan mahrum qilishiga yo‘l qo‘ymaydi.

Uning uyi joylashgan to‘rt qavatli bino Isroil havo hujumi natijasida buzib tashlanganidan so‘ng, Abu Mustafo vayronalar ustiga chodir sinf o‘rnatdi.

Uning beg‘araz maktabi mahallasidagi bolalar uchun qolgan kam sonli variantlardan biridir.

«Urush paytida suv yig‘ishimiz va o‘tin terishimiz kerak edi. Keyin Isroa xonim bizni topib, o‘qishni davom ettirish uchun bu yerga olib keldi», - deydi 10 yoshli Hala Abu Mustafo.

Loyiha 35 nafar o‘quvchi bilan boshlangan va bu raqam asta-sekin 70 nafarga, maktabgacha ta’lim muassasalaridan tortib 11-12 yoshli oltinchi sinf o‘quvchilarigacha ko‘paydi.

Qirg‘in boshlangan 7 oktabrdan beri maktablar bombardimon qilingan yoki ko‘chirilganlar uchun boshpanalarga aylantirilgan, buning natijasida G‘azodagi 625 mingga yaqin maktab yoshidagi bolalar darslarga qatnasha olmay qolgan.

Falastin Ta’lim vazirligi ma’lumotlariga ko‘ra, Isroil hujumida kamida 10 490 nafar maktab va universitet talabasi halok bo‘lgan. 500 dan ortiq maktab va universitet o‘qituvchilari ham halok bo‘lgan.

Isroil G‘azoda 40,861 dan ortiq falastinlikni o‘ldirdi.

«Bizga stul va stollar kerak, shunda bolalar yerga yozishga majbur bo‘lish o‘rniga, to‘g‘ri saboq olishlari mumkin bo‘ladi», dedi 29 yoshli o‘qituvchi.

Cheklangan manbalar bilan Abu Mustafo asosiy saboqlarni, jumladan, diniy bilimlarni o‘rgatadi va tinimsiz bombardimonlarga qaramay, o‘z shogirdlarini darsga jalb qilishga harakat qiladi.

«Bolaning xohishi nima bo‘lishi mumkin? Ular xavfsiz muhitda o‘rganishga, xavfsiz joyda o‘ynashga, hech qanday qo‘rquvni his qilmaslikka haqli», - deydi Abu Mustafo.