Alloh O‘z bandalarini yaxshi ko‘rar ekan, nega ularni jazolaydi?

Nima uchun Alloh bandalarini yaxshi ko‘rsa ham ularni jazolash bilan qo‘rqitadi?

Qur’on va Sunnatda insonlar tafakkur qilishlari uchun juda ham ko‘p aqliy, mantiqiy, axloqiy, sub’ektiv va ob’ektiv dalillar mavjud. Qur’on oyatlari va Hadisi shariflar avvalambor kishini mulohaza qilib, tafakkur qilishga chorlaydi, so‘ngra jahannamni eslatadi. Qur’on va Sunnatda u tufayli jannat ne’matlari va’da qilinayotgan iymon va ibodatlar bor go‘zalligi bilan madh etiladi. Kufr va itoatsizlikning hamma razolati va chirkinligi bayon etiladi.

Shunga qaramay, ishonmaydigan odam iymonsizlikda qolib ketaveradi. Va aynan mana shu o‘rinda, biz insonlarga berilgan iroda va fikr erkinligini ko‘rishimiz mumkin. Kim o‘z fikri va irodasini bo‘ysundirolsa iymon keltiradi, aksincha bo‘lsa yo‘q. Tafakkur qila olgan kishi iymon keltiradi, fikrlay olmagan kimsa iymonsizligicha qoladi. Kim o‘zini kamtar tutsa-iymondan bahramand bo‘ladi, g‘ururga ketgan-iymondan mahrumdir. Holatga xolisona yondashadigan va to‘g‘ri xulosalar chiqaradigan kishi iymon keltiradi, egri nazar bilan qaraydigan va noto‘g‘ri xulosa chiqaradigan kimsa iymonni qabul qilmaydi. Alloh insonga erkinlik va tanlash huquqini bergan. Shu bilan birga, U Zot insonga ishonch salohiyatini ham bergan. Kim bu salohiyatdan foydalansa iymon keltiradi, aks holda yo‘q.

Har narsada O‘z buyukligi va komilligini namoyon etuvchi Alloh taologa hamdlar bo‘lsin!

Xato aqlini ishlatmagan, yashashni bilmaydigan, o‘z kelajagi haqida qayg‘urmaydigan kishining nasibasidir. Insonlar yaratgan eng oddiy tizimlarda ham mukofot va jazo degan tushunchalar bor va ulardan o‘z o‘rnida foydalaniladi.

Rag‘bat va undovlardan tashqari, ogohlantirish va choralar ham bor. Oddiy insoniy tizimlarda mavjud qonun-qoidalar qanday Allohning qonunlarida qo‘llanmasin? Biz jazo degan so‘zdan qo‘rqamiz, shu sabab Alloh taolo bizga jahannam azobini eslatadi. Jazodan qo‘rqqanimiz tufayli maqsadga yetamiz. Aqlli inson Allohning roziligini topish va jannat ne’matlariga erishish umidida hayot kechiradi. G‘ururga ketgan kimsalar esa Yaratganga nonko‘rlik qiladilar va unday kishilarni jahannam bilan qo‘rqitishga to‘g‘ri keladi Alloh bandalarini yaxshi ko‘radi. Ammo o‘zining sevgisiga javob bermagan bandalariga eslatma beradi. Uning qo‘rqituvlari ham sevgisining belgisidir. Chunki Alloh O‘z bandalarini yaxshi ko‘radiki, O‘zining yo‘lidan og‘ib ketmasliklarini, baxtsiz bo‘lmasliklarini istaydi. Shuning uchun Mehribon Alloh bandalarini qo‘rqitib jazo bilan ogohlantiradi.

Gunohlarimiz tufayli Alloh bizni sevmay qo‘yadimi?

O‘ziga berilgan shuncha ne’matlarga qaramay, banda kufru isyonda davom etarkan, Alloh bu bandani jazolab tarbiyalaydi. Agar band shu iymonsiz holida Unga yo‘liqsa, u abadiy jahannam azobi bilan jazolanadi.Ana shu mutlaq adolatning aynan o‘zidir.

Alloh taolo Qur’oni Karimda marhamat qiladi:
Bundoq bo‘lishligi sizlarning o‘z qo‘lingiz ila qilganingiz tufaylidir. Albatta, Alloh, bandalariga zulm qilguvchi emas ( Oli Imron surasi182-oyat)

Alloh ularga zulm qilmadi. Lekin ular o‘zlariga zulm qilgan edilar ( Nahl surasi 33-oyat)

Robbing ahli islohchi bo‘lgan shaharlarni zulm ila halok qilmas edi ( Hud surasi 117-oyat)

Allohning jazosi Uning adolatidan ekanligiga 3 dalil:

1. Hatto gunohkorlar ham Allohning adlini madh etadilar va ularning yomon oqibatlari o‘z ayblari tufayli bo‘lganiga iqror bo‘ladilar.
Bunday yomon xotima topganlariga o‘zlari sabab bo‘lganliklarini tan oladigan gunohkorlar ham Allohning Adolatli Zot ekaniga guvohlik beradilar. Qur’oni Karimda marhamat qilinadi:
Ular orasida haq ila hukm qilindi va: Olamlarning Robbi Allohga hamdlar bo‘lsin!, deyildi. ( Zumar surasi 75-oyat).

Bu oyat haqida mufassirlar aytadilarki, U Kunda maqtov so‘zlarini hamma, amali tufayli najot topgan ham, halok bo‘lgan ham aytadi . Allohning oyat-alomatlarini gunohkorlar ko‘rganda ularga azob haq bo‘lganini tushunib yetdilar va: E voh! Hasratlar bo‘lsin bizga! Biz zolimlardan bo‘ldik! dedilar. Ya’ni,ular o‘z ayblariga iqror bo‘ldilar, Allohga malomat qilmadilar. Bog‘ egalarining bog‘larini Alloh yakson qilganda ham ular:
Robbimiz ayblardan pok bo‘ldi, albatta,biz zolimlardan edik,dedilar ( Qalam surasi 29-oyat)

2. Zalolatga ketish kishi o‘zi qilgan ishlarining tabiiy oqibatidir, Allohning shafqatsizligi emas.
Qur’onni qadimgilardan qolgan afsonalar deb inkor qiluvchilar haqida Alloh taolo O‘zining Haq Kalomida shunday deydi:

Yo‘q! Ularning qilgan kasblari qalblariga mog‘or bo‘lib o‘rnashib qolgandir ( Mutoffifin surasi 14-oyat)

Bu oyat haqida hadis bor: Agar banda bir gunoh qilsa,qalbiga bir kichkina qora dog‘ qo‘yiladi. Agar o‘zini gunohdan uzoqlashtirib tavba qilsa, dog‘i ketib sayqallanadi. Agar gunohga yana qaytadigan bo‘lsa, qalbidagi kichkina qora dog‘ kattalashadi, hatto uni butunlay bosib oladi. Mana shu Allohning ushbu oyatida aytgan qalbni egallab olishdir: Yo‘q! Ularning qilgan kasblari qalblariga mog‘or bo‘lib o‘rnashib qolgandir (Ahmad va Nasoiy rivoyati)
Boshqa oyatda yana aytiladi:

Va qalblarimiz berk deganlari uchun. Yo‘q! Balki kufrlar sababli Alloh qalblariga muhr bosgan

( Niso surasi 155-oyat)

3. Ba’zi solih amallarning habata bo‘lishi ularning nifoqlari natijasidir
Bir hadisda bir banda jannat ahlining amalini qilib unga kirishiga bir ziro’ masofa qolganda,unga (taqdir) kitobi yetib kelishi, va u jahannam ahlining amalini qilib unga kirishi aytilgan. Buni ulamolar shunday sharhlaydilar: Bu amali xolis bo‘lmagan kishilarga tegishlidir. Chunki agar amal xolis bo‘lganda edi (Alloh faqat xolis amalni qabul qiladi), Alloh bunday amalni habata qilmasdi.Ulamolardan birlari aytadilar: Amallar oqibatiga ko‘radir. Amalni qilgan kishida uni mukammal qilishga toqat yetmaydi, uning amalida qandaydir yashirin maraz, nuqson yoki nimadir bo‘ladiki, shu tufayli Alloh u bandani o‘limidan oldin yordamsiz qoldiradi. Uning yomon qismati eng qiyin va ojiz damda uni sotib qo‘ydi, uning ichki marazi to‘satdan yuzaga chiqdi va uning kitobida yozilgan qismati tutdi. Qalbining xiyonati o‘z ishini qildi. Agar uning qalbida ana shu soxtalik va nuqson bo‘lmaganida edi, Alloh uning iymonini kufrga almashtirib qo‘ymagan bo‘lardi. Agar u banda amallarida xolis va to‘g‘ri bo‘lganida edi, uning amallari rad etilishiga sabab bo‘lmasdi. Alloh bandalarining qalblari yashirgan narsalarni Bilguvchi Zot, U bandalari haqida boshqalar bilmaydigan narsalarni biladi. Farishtalar maqomigacha ko‘tarilgan, doimo itoatda bo‘lgan Iblisning ham qissasi shunday bo‘lgandi.Zero,uning qalbida farishtalarga ma’lum bo‘lmagan kibr, g‘urur va hasad bor edi. Bu maraz eng muhim palla Odamga sajda qilishga buyurilganda namoyon bo‘ldi. Farishtalar itoat qildilar, ammo Iblis o‘zining qalbidagi marazini oshkor qildi-takabburlik qildi va Allohning la’natiga uchradi.Xulosa shuki,bandaning zalolati bu Yaratgan Zotning ularga beshafqatligi emas, U bunday qilishdan pok va Oliydir, balki bu bandalarning amali oqibatidir.

Qadimda gunohkorlarga Allohning balosi kelganda ular o‘z zulmlarini tan olardilar va Yaratgan Zotni ayblab malomat qilmasdilar. Xuddi shuningdek, Qur’onda aytilgani kabi, abadiy azobga giriftor bo‘lganlar ham o‘z gunohlariga iqror bo‘ladilar. Jannat amali uchun esa kishining yuzaki jannat ahlidan bo‘lib ko‘rinishi kifoya qilmaydi, solihlik va taqvoning tashqi ko‘rinishi yetarli emas. Agar qalbingizda Allohga itoat va Uni sevishga muvofiq bo‘lmagan razolat bo‘lsa, eng og‘ir damda u sizga xiyonat etib, o‘z domiga tortishi mumkin. Zero, Alloh taolo faqat bizning amallarimizga emas, balki qalblarimizga ham qaraydi, ixlos va yaqiyn (qat’iy ishonch)siz eng buyuk amallar ham behudaga aylanadi.

Manba: azon.uz