Аёлнинг яланғоч расми учун 10 минг АҚШ доллари талаб қилган эркакка қандай жазо берилди?

Эркак аёлнинг ярим яланғоч қиёфасини телефони орқали суратга олиб, уни интернет тармоқларида тарқатишини айтиб, пул талаб қилган.

Жиноят ишлари бўйича Шайхонтоҳур туман судида ўзининг қабиҳ қилмиши билан бегуноҳ бир аёлнинг шаънини топтаган кимсага нисбатан ҳукм ўқилди. Ҳар бир кишининг юрагини ларзага соладиган бу жиноят тафсилотларини сўзлаб бериш ниҳоятда оғир. Аммо шунга қарамай, биз бу жиноий қилмиш балки кимларгадир сабоқ бўлади, деган фикрда уни баён қилишни лозим топдик.

Одатда, қора рангдаги автомашинани тез-тез ювиб туришга тўғри келади. Собир ҳам (исм-фамилиялар ўзгартирилган) автомашинаси қора рангда бўлгани боис тез-тез автомобилларни ювиш шохобчасига бориб турарди. У табиатан анча кибрли, олифта йигит эди. Қора рангдаги "Нексия"си қора тулпордек товланиб турса, атрофдагиларнинг эътиборини ўзига шунчалик тортади, деб ўйларди у.

Ўшанда  2011 йилнинг сентябрь ойи охирлари эди. У Чилонзор туманидаги автомашиналар ювиш шохобчаларидан бирига кирди.

Қарасаки, автомашинасини ювдириш учун навбат оқ рангли "Спарк"дан кейин келар экан. У, зерикмаслик учун автомашинаси салонида мусиқани баланд қўйиб, қў­шиққа жўр бўлиб ўтирди. Бу орада оқ "Спарк"нинг эгаси ҳам келди. Собир унга кўзи тушган заҳо­тиёқ "Бай, бай, ана қомату, мана қомат!" деб юборади. Аёл автомашинасини то­за ювилганми ё йўқми, деган мақсадда кўз­дан кечираётганди. Собир эса, ўзини тутиб туролмади, шоша-пиша автомашинадаги кўз­­гуга қараб сочини тўғрилаб қўй­­­ди-да, ташқарига чиқди. У ҳа­мон автомашинасини кўздан кечираётган нотаниш аёлга яқинлашаркан:

— Ассалому алайкум, опа, кечирасиз, бу машина сизникими? — деди.

— Ва алайкум ассалом, ҳа, тинчликми?! — деди аёл ажабланган кўйи.

— Узр, айбга буюрмайсиз, исмингиз нима эди? — дея уни яна саволга тутди.

— Исмим Лола... Вой, нима гап ўзи?! — деди аёл ҳайрон бўлиб унга қараркан.

Собир эса, унга суқланиб тикилганча жим турарди.

Аёл жаҳли чиққанча яна бояги саволини такрорлади. Шунда Собир нима дейишни билмай бир зум довдираб қолди, сўнг тезда ўзини қўлга олиб, яна сўз қотди:

— Сиз билан танишмоқчи эдим, — деди у сурбетларча тиржайиб ва аёлнинг телефон рақамини сўради.

Аёл унинг гапларини эшитиб, бирдан ав­зойи ўзгарди, уни жеркиб ташлади-да, ав­томашинасига ўтириб жўнаб кетди.

Шу тасодифий учрашув Собирнинг сира хаёлидан нари кетмай қолди.

Шу­нинг учун у аёлнинг йўлини пойлаб, ҳат­то автомашина ювиш шохобчасида пойлоқчилик қилишгача борди.

Албатта, Лола ҳам буни сезмай қолмади. Шу боис у бир куни Собирдан очиқ­ сўради: — Ортимдан эргашиб юришни бас қилинг. Мен оилали аёлман. Мақсадингиз нима ўзи?!

Аёлнинг бундай дадил гапиришини кут­маган Собир бирдан довдираб қол­ди. Ам­мо у тезда ўзини қўлга олиб, айёрлик йўлига ўтди:

— Мени нияти ёмон, шилқим йигит деб ўйламанг, — деди у. — Ўлай агар, ўзим ҳам қаттиқ хижолатдаман. Аслида­ самимий ва беғараз бир таклифни айт­моқчи эдим. Шу десангиз, онам тадбиркорлик билан шуғулланадилар. Туркия ва Хитойдан кийим-кечаклар олиб келиб сотадилар. Балки сизнинг бўш вақтларингиз бўлса, онамга ёрдамлашиб турарсиз?! Оилангиз учун қўшимча даромад бўларди. Ишонинг, сизни ўз опамдек кўриб айтаяпман...

Буни қарангки, Лола бу туллакнинг гапларини негадир самимий қабул қил­ди, унга ишонди. Ҳатто у боя йигитга қат­тиқ гапириб юборгани учун хижолат ҳам чекди. "Туппа-тузук, одобли йигитга ўх­шайди", дея у кўнглидан кечирди. Ке­йин­ эса, Собир билан анча гаплашгач, бунга янада ишонч ҳосил қилди ва иккиланмай унга телефон рақамини берди.

Қисқаси, шундан сўнг Собир Лола билан тез-тез қўнғироқлашиб турадиган бўлди. Ҳатто Лола унинг онаси Фароғат опа билан ҳам танишиб олди. Оилавий борди-келдилар бошлангач, Лоланинг турмуш ўртоғи Собирни ўз укасидек самимий қабул қилди. Собирга айнан шу керак эди. У ҳали-ҳануз қа­биҳ ниятидан воз кечмаган, аксинча, қу­лай пайт келишини кутиб юрарди. Бунинг устига Лоланинг андишали, хиёл қўрқоқроқ эканини билгач, у янада дадиллашди.

Собирнинг қабиҳ нияти Лоланинг ет­ти ухлаб, бир тушига ҳам кирмаганди. Шу­нинг учун у турмуш ўртоғи Самар­қанд­га хизмат сафари билан кетганда Собирдан фар­занд­ларини қўшимча дарс­га олиб бориб келишни илтимос қил­ди. Шундай кунларнинг бирида у Собирга яна қўнғироқ қилади. У эса, узоқроқда эканлигини айтиб, узр сўради.

Бироқ кечки пайт Лоланинг ўзи фар­занд­ларини ўқишдан олиб, уйига келса, дарвозаси олдида Собир турганини кўриб, ҳайрон бўлади.

Собир эса, ҳеч нима бўлмагандек, онасининг шошилинч иши чиқиб қолгани, шунга ёрдам зарурлигини айтиб, Лолани ўзи билан боришни илтимос қилди. Лола унинг гапларига шубҳа қил­мади ва болаларини уйида қолдириб чиқди.

Шундан сўнг Лола Собирнинг автомашинасида йўлга тушди.

Собир машинасини номаълум манзил томон ҳайдади. Орқа ўриндиқда ўтирган Лола бунга эътибор бермай хо­тиржам кетиб борарди. Фақат йўл­нинг кимсасиз, хилват жойига етганда, Собир машинасини тўхтади-да, кутилмаганда, Лолага тегажоғлик қилишга тушди.

Лола туғишган укасидек бўлиб қолган Собирдан бундай жирканч қилмишни кутмаган эди. Шу боис у довдираганча Собирни ўзидан нарига суриб ташлашга уринади. Бироқ инсоний қиё­фасини буткул йўқотган Собир унга ташланди...

Карахт бир аҳволда уйига келган аёл кийим-бошини ечиб ахлатга улоқтирди. У шунчалик тушкун ва ожиз аҳволда эдики, ўзидан ҳам, анави махлуқ қиёфасидаги Собирдан ҳам нафратланарди. Ўша тун Лола қон йиғлаб чиқди ва рўй бе­риб ўтган разил ишни эрига айтишга қарор қилди. Аммо эртаси куни Собир қўнғироқ қилиб, агар бировга чурқ этиб оғиз очса, балога қолишини, оиласи бузилиб кетишини, барибир, ҳамма уни айбдор қилишини айтиб, қўрқитишга тушди.

Буни эшитиб, табиатан қўрқоқ Лола нима қилишни билмай қолди.

Ҳақиқа­тан ҳам, эрига оғиз очса, оиласи бу­зи­либ кетиши тайин. Айтмаса, виждон азоби адо қилади. Нима қилиш керак? Қандай йўл тутса, тўғри бўлади? Ўша тўғри йўлни унга ким кўр­са­та­ди? Лола икки ўт орасида қолган эди. Бу ҳақда узоқ ўйлади, аммо эри хизмат сафари­дан қайтгач, индамади... Аммо бу билан унинг дард-изтироблари ка­ма­йиб­ қолмади.

Аксинча, буткул инсонийлик қиё­фасини йў­қотган Собир эри хизмат сафарига ке­тиши билан унинг уйига тап тортмай бостириб келарди...

Энг ёмо­ни, Собирнинг разиллиги шу да­ражага бориб етдики, у аёлнинг шаънини таҳ­қир­лагани ет­маганидек, ундан пул ҳам талаб қилишга тушди. Бир сафар эса, у аёлнинг ярим яланғоч қиёфасини телефони орқали суратга олади-да, уни интернет тармоқларида тарқатишни айтиб, пул талаб қилди.

Бундан ёмони, у ожиз аҳволга тушган аёлга шундай шарт қўяди: — Агар бу суратларни сен олмасанг, эрингга сотаман, у сендан кўпроқ пул беради...

У жирканч иши учун 10 минг АҚШ доллари талаб қилди.

Хайриятки, ҳуқуқни муҳофаза қилувчи идора ходимлари томонидан унинг бу жирканч жиноятига чек қўйилди.

Албатта, ўзингиз ҳам ҳис этиб турган бўлсангиз керак, бундай аянчли воқеага хулоса ёзиш ниҳоятда оғир. Негаки, инсонийликдек олижаноб қадрият­ сарҳадидан четга чиқиб, ҳам ўзига, ҳам яқин қавм-қариндошларига, ҳам унга ишонган бошқа оилага оғир иснод келтирган кимсани ҳеч бир сабаб билан оқлаб бўлмайди.

Акмал ЭРГАШЕВ,

жиноят ишлари бўйича

Шайхонтоҳур тумани судининг судьяси