Фиръавннинг хотини нималарни кўзлаган?..
Абу Яъло раҳимаҳуллоҳ ўзининг "Муснад" ида Абу Ҳурайра розиёллоҳу анҳудан ривоят қилади. Расулуллоҳ саллоллоҳу алайҳи ва саллам дедилар:
"Фиръавн хотинининг икки қўли ва икки оёғига қозиқ урди. Фиръавннинг одамлари аёлнинг олдидан узоқлашишса, фаришталар унга соя солиб туришар эди. Аёл дуо қилди:
"Роббим! Жаннатда менга бир уй бино қилгин. Фиръавн ва унинг амалларидан нажот бер. Мени золим қавмдан қутқар!"
Аллоҳ унга жаннатдаги уйини кўрсатди".
Биринчи дарс:
Аллоҳ золимларга қарши уйида курашади. Фиръавн: "Мен сизнинг олий Роббингизман" деган эди. Аллоҳ унинг уйидан пайғамбар чиқарди.
Фиръавннинг ётоқхонасидан дунёнинг тарихдаги энг буюк аёлларидан бирини чиқарди.
Аллоҳ Фиръавнга қанчалар ожиз эканини англатаяпти. У Мусо алайҳиссаломни қидириб минглаб болаларни сўйди. Гўдак Мусога йўлиққанида эса уни қасрида боқиб тарбия қилди.
Минглаб аёлларни ўзига сажда қилишга мажбурлади. Аммо ўз хотинига кучи етмади, ожиз қолди
Гарчи жасадлар инсонлар қўлида бўлса-да, қалблар Аллоҳнинг қўлида.
Иккинчи дарс:
Динни афюн дейдиганлар, у инсонларни сабрга ундаб жаннат илинжида яшашга мажбурлайдиган гиёҳванд модда дейдиганлар бечоралардир.
Бу аёл Мисрнинг биринчи хоними. Подшоҳнинг умр йўлдоши. Ўзини ибодат қилинадиган илоҳ деб даъво қиладиган кишининг хотини эди. Аммо у буларнинг барчасидан Аллоҳнинг ҳузуридаги нарсани афзал ва боқийроқ деб билди. У жаннат анҳорларига чанқаганидан ошиқ бўлгани йўқ. Жаннат меваларига мавасиз қолганидан ошиқ бўлгани йўқ. Жаннатдан уйсизлигидан уй сўрагани йўқ. У қасрнинг хоними эди, шаҳарнинг хоними эди. Аммо у қалб бойлигини ҳақиқий бойлик деб ҳисоблар эди. Ҳақиқий бойлик Аллоҳ ҳузуридаги бойлик деб ўйлар эди. Жаннатнинг олдида ҳар қандай қаср унга тор кўринар эди. У Фиръавнга гўё "бутун бойлигинг ва қасрларинг ўзингга буюрсин. Мени Роббим билан тинч қўй" деяётгандай эди.
Учинчи дарс:
Ислом юлдузи порлаганидан сўнг кишилар Билол розиёллоҳу анҳудан сўрашди:
- Умайя ибн Халафнинг азобларга қандай сабр қилдингиз?
Билол дедилар:
- Азоб аччиқлигига иймон ширинлигини қўшиб сабр қилар эдим.
Иймон бир ажиб нарсадир. Инсоннинг қалбига ўрнашса уни ағдар-тўнтар қилиб юборади. Билол розиёллоҳу анҳунинг сабри нафсул амрни айтганда кўпам ажиб эмас. Чунки у киши эркакдир. Эркаклар танаси аёлникига қараганда анча бақувват бўлади. Устига-устак у зот қул эди, машаққатларга анча мослашган эди.
Аммо фақат неъматлар ичида яшаган аёл кишининг бу азобларга сабр қилиши ҳақиқатдан ҳам ажибдир.
Фиръавн уни ёғоч тахтанинг устига ётқизиб қўл оёғига қозиқ урди. Қозиқ унинг қўл-оёқларини синдирди. Метин болталар уни қиймалаганида, арра уни бўлаклаганида ҳатто инграганини биров эшитмади.
Нозик бадан ерда азобланар, метин руҳ самода малоикалар томонидан ўраб олинар эди. Руҳини топширишдан олдин у табассум қилди.
Ибн Касир раҳимаҳуллоҳнинг айтишича Фиръавн унинг табассумидан жазавага тушган ва : "Бу ҳали ҳам табассум қилаяпдими?", дея жиғибийрон бўлган.
У билмас эдики, Аллоҳ унга жаннатдаги уйини кўрсатган эди.
Тўртинчи дарс:
Аллоҳ уни азобдан қутқаришга қодир эди. Соялантириш учун фаришталарни юборган зот уни қутқариш учун ҳам фаришта юборишга қодир эди. Аммо Аллоҳ таоло дунёни экинзор қилди. Ҳосил эса охиратда йиғилади. Аллоҳ унинг ҳосилини самарадор бўлишини хоҳлади. Аллоҳ иймон аҳлига бало жўнатса жоҳиллар каби "Қани Аллоҳ?", деб одобсизлик қилма.
Баъзи золимларга Аллоҳ имконият берган бўлса бу Аллоҳнинг ожизлигидан эмас. Золимларга муҳлат берган бўлса бу Унинг лашкари озлигидан эмас.
Аллоҳ бу ҳаётни имтиҳон дунёси қилди. Бу имтиҳон дунёсида Нуҳ алайҳис салом 950 йил азоб чекдилар. Мана шу дунёда Яҳё алайҳис салом арраландилар. Ана шу дунёда Иброҳим алайҳис салом оловга улоқтирилдилар. Ана шу дунёда Исмоил алайҳис салом сўйилиш учун ерга ётқизилдилар.
Жаннатнинг баҳоси олий экан!
Бешинчи дарс:
Аллоҳга хиёнат қилган кишидан инсонларга вафо кутма. Фиръавннинг хотини билан шунча эр-хотинлик қилганидан сўнг уни қатл қилганидан ажабланма. У олдин ҳам Аллоҳнинг инъомини риоя қилмаган.
Умайя ибн Халаф ҳазрат Билолга азоб берганида Билолнинг хизматларини риоя қилмаган . Умайя Билол розиёллоҳу анҳуга оқ бўлишдан олдин Аллоҳга оқ бўлган эди. Боболаримизнинг гапи бор: "Аллоҳдан қўрқмагандан қўрқ".
Аллоҳга нисбатан адабсиз инсон бандага ҳеч қачон адабли бўлмайди.
Шунинг учун Набий саллоллоҳу алайҳи ва саллам:
"Дини ва хулқидан сиз рози бўладиган кишидан совчи келса қизингизни унга никоҳлаб беринг. Чунки ғами Аллоҳнинг ризоси бўлган инсон бандани рози қилиши аниқ. Қизингизни тақволи кишига беринг. Агар уни севса икром қилади. Севмаса уни хорламайди".
