Кечги табассум!.. (18-қисм)

— Оғайни, дивандаги тахта битлардан сира қутула олмаяпман-да! Нима қилсам экан-а?

— Сен диванни ҳовлига олиб чиқиб қўй!

— Э, олиб чиқиб ҳам кўрдим.

— Нима бўлди?

— Битлар диванни қайтариб уйга олиб кириб қўйишаяпти.

***       

Ўрта яшар бир аёл бутун умр турмадаги маҳбуслардан хабар олиш ва уларга меҳр кўрсатиш билан шуғулланарди. Кунларнинг бирида маҳбуслардан бирига хат ёзди.

— Қадрли 322515! Келаси пайшанба сиздан хабар олишга бораман. Мана, танишиб ҳам олдик. Энди сизни қисқагина қилиб 322- деб атасам ҳам бўлар-а?

***

Эркак саҳрода кетиб борарди. Бир бўш шиша топиб олди. Ишқалаганди, ичидан жин чиқиб деди:

— Хизматингга мунтазирман!

— Мен уйга етиб олишни истайман.

— Гап йўқ.

— Мен уйга жуда тез етиб олишни истайман.

— Хўп, унда чопдик!

***

Эркак кетиб бораётиб қурбақа топиб олди. Қўлига олди-ю, шиша идишга солиб қўйди. Қурбақа унга ялина бошлади:

— Мени озод эт! Озод этсанг, бир айланиб соҳибжамол қиёфасига кираман.

— Э, йў-ўқ, менга соҳибжамолдан кўра гапирадиган қурбақалар кўпроқ ёқади.