Аёл ибодат қиляпти:

— Худойим, менга ақл бер ва эримни тушуна олай. Қалбимга муҳаббат ато эт, эримнинг хурмача қилиқларини кечира олай. Фақат куч берма! Акс ҳолда уни уриб ўлдириб қўйишим мумкин!

* * *

Эр хотинига деди:

— Азизам, сира ўйланмасдан уй супур-сидири, кир ювиш, кийимларни дазмоллаш, овқат тайёрлаш, мол-ҳолга қараш билан шуғулланавер! Ҳозирча менинг хотиним экансан, сени умуман ишлатмайман.

* * *

ЭЪЛОН:

— «Метрополитенимизга машинистлар, чипта, рельс, шпал, вагон ва ер остидаги туннел сотувчилари керак.»

* * *

Хотин эридан сўради:

— Нега уйларни йиғиштирмабсиз? Менга ёрдам берсангиз бўларди-ку! Ишга бормадингиз, қўлингиз барибир бўш эди!

— Йўқ, қўлим бўш эмасди. Кун бўйи қучоғимни очиб фақат сени кутдим, жоним!